بازداشت شده‌ها، کسانی‌که قصد خروج از کشوررا دارند و گاهی زندانی‌ها، برای استفاده از مرخصی، ملزم به تودیع وثیقه می‌باشند. وثیقه می‌تواند کفالت، جواز کسب، سند معتبر، وجه نقد و یا ... باشد.

نگاهی به وثیقه‌های تعیین و تودیع شده جهت استفاده از مرخصی برای متهمین حوادث بعد از انتخابات، با توجه به این‌که اغلب ایشان افراد شناخته شده و با سابقه‌ای می‌باشند، حاکی از آن‌است که وثیقه‌های تعیینی چندان معقول و مرسوم به‌نظر نمی‌رسد.

فرض کنید شخص شناخته شده‌ای چون بهزاد نبوی، محسن صفایی فراهانی، علی‌رضا بهشتی و... قصد استفاده از مرخصی و ا آزادی پیش از صدور حکم قطعی داشته باشد، با توجه به شناخته شده بودن متهم و نیز عطف به سابقه ایشان، چرا چنین وثیقه‌هایی از جانب قاضی پرونده تعیین می‌شود؟

با توجه به‌این‌که کثیری از کسانی که با این حکم روبرو شده‌اند، جزء افراد شناخته‌شده، موجه و باسابقه‌ی روشن بعد از انقلاب، مخصوصاْ در چند سال اخیر می‌باشند و احتمال تبانی، فرار و ... از ایشان نمی‌رود و با توجه به این‌که این موضوع مسبوع به سابقه نمی‌باشد یعنی تا‌کنون اتفاق نیافتاده که امثال ایشان اقدام به خروج از کشور، تبانی، فرار و ... نمایند، چرا از طرف قاضی پرونده احکامی چنین سنگین برای تودیع وثیقه صادر می‌شود؟

+

از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به‌خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان آدم
زهر تلخ دشمنی در خون‌شان جوشید
آدمیت مرد
گرچه آدم زنده بود
از همان روزی که یوسف را برادرها به‌چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود
بعد دنیا هی پر از آدم شد و این آسیاب
گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ
آدمیت برنگشت
قرن ما
روزگار مرگ انسانیت است
سینه دنیا ز‌خوبی‌ها تهی‌است
صحبت از آزادگی پاکی مروت ابلهی‌است
صحبت از موسی و عیسی و محمد نابجاست
قرن موسی چمبه‌هاست
روزگار مرگ انسانیت است
من که از پژمردن یک شاخه گل
از نگاه ساکت یک کودک بیمار
از فغان یک قناری در قفس
از غم یک مرد در زنجیر حتی قاتلی بر‌دار
اشک در چشمان و بغضم در گلوست
وندراین ایام زهرم در پیاله زهر مارم در سبوست
مرگ او را از کجا باور کنم
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای جنگل را بیابان می‌کنند
دست خون‌آلود را در پیش چشم خلق پنهان می‌کنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمی‌دارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان می‌کنند
 صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
 در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبت‌ها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است

فریدون مشیری