طی چند روز اخیر دو مراسم دولتی در دو کشور اروپایی به صحنه رویارویی سبزها و نیروهای طرف‌دار کودتا تبدیل شد.

یکی در محل اقامت چند ماهه آیت‌الله خمینی در دهکده نوفل‌لوشاتو فرانسه، و دیگری در سالن دی‌دولن شهر روتردام هلند.

نگاهی به این دو رخداد می‌تواند جنبش سبز و طرفداران آن را از یک‌سو و مردم عادی و ناظران دیگر کشورها را از دیگرسو با حقایق موجود در کشور بیش از پیش آشنا و در ادامه به هم‌راهی بیشتر با جنبش وادارد.

در نوفل‌لوشاتو آنچه روایت و یا به‌تصویر کشیده ‌شد، حاکی از عقلانیت سبزها و حرکت‌های حساب شده آنان در وادار کردن طرف مقابل به عکس‌العمل خشونت‌آمیز و نمایش ذات پرخاش‌گر و بی‌منطق آنان است. در حالی که سبزها با در دست ‌داشتن عکس کشته‌ شده‌های حوادث اخیر و توزیع و توضیح آن با مسالمت و آرامش درخور تحسین، بین رهگذران و نیروهای ژاندارمری فرانسه که جهت برقراری نظم به محل آمده و انصافاً به‌خوبی به این امر مبادرت کردند، باعث شد کفه ترازو به ‌شکل قابل توجه به ‌سوی سبزها، سنگینی کند. این مساله زمانی چشم‌گیرتر شد که طرف مقابل که در بین‌ایشان، دیپلمات‌های رسمی و خانواده‌های آنها نیز حضور داشتند، اقدام به برخورد فیزیکی و حمله به طرف سبزها کردند، با این حرکت نه تنها سنگینی کفه سبز ترازو افزایش یافت که باعث شد در کفه طرف‌داران دولت کودتا که طبق معمول با اتوبوس به محل آورده شده بودند، جز فحاشی و میل به زد و خورد، چیز دیگری به‌چشم نیاید و به ‌سادگی و روشنی به ناظران اروپایی بیش از پیش ثابت شود، اینان که به‌اصطلاح دیپلمات نامیده می‌شوند و در یک کشور اروپایی و آزاد، این‌گونه اقدام به برخورد فیزیکی با کسانی می‌کنند که مورد حفاظت ژاندارمری فرانسه قراردارند، دیگرانی که دیپلمات نیستند و نیروهای لباس شخصی، پلیس، بسیج، سپاه  و… نام دارند، در داخل ایران  با مردم بی‌پناه چه می‌کنند.

در جای دیگر اما حکایتی دیگر است. درشبی سرد و زمستانی، کنسرت موسیقی دولتی با نام صلح، قصد اجرای برنامه دارد. اقدام دیرهنگام سبزها در برقراری ارتباط با مسئولان شهر روتردام، هرچند بسیار مثبت و روشنگر است، اما مانع از برگزاری برنامه نمی‌شود و کنسرت در سالنی با صندلی‌های خالی و با حضور میهمان‌های ویژه که با بلیط‌های اهدایی به محل آورده شده‌اند و نیز جمعی از سبزها که توانسته‌اند با هشیاری راهی به داخل بجویند، آغاز می‌شود.‌

اینجا اما عمل نیروهای  دو طرف و نیز افراد حراست از سالن به‌گونه‌ای دیگر است. در ابتدا اعتراض  آرام سبزها با برخورد خشن مامورین مواجه شده و در ادامه به فحاشی از طرف دعوت‌شده‌هایی ختم می‌شود که شاید اولین حضورشان در یک کنسرت موسیقی باشد. برخورد و حمله فیزیکی هم‌راه با الفاظ بسیار رکیک در یک محیط فرهنگی و از طرف افرادی که با راه‌اندازی تور اروپایی اجرای موسیقی صلح! سعی در نمایش فرهیخته‌گی خود دارند،‌بار دیگر نقاب از رخ ایشان فرو‌می‌اندازد و چهره واقعی آنها را نمایان می‌کند.‌

در این بین اما، سبزها که انتظار چنین برخوردی را در یک محیط فرهنگی نداشتند، و خود را در مقابل نیروهای امنیتی سالن، میهمان‌هایی با بلیط اهدایی و نیز فحاشی‌ها و برخورد فیزیکی افراد وابسته به سفارت می‌دیدند، عصبی شده و شروع به شعار دادن و خواندن سرود می‌کنند که باعث ناتمام ماندن اجرا می‌شود.

در اینجا می‌توان بیش از پیش به ضرورت برنامه‌ریزی در انجام تجمعات اعتراضی پی برد. چاپ عکس‌هایی از  کشته‌شده‌های اخیر با توضیحی چند کلمه‌ای به زبان کشور میزبان در زیر تصاویر و توزیع آن بین مدعوین، صحبت رو در رو و آرام با افراد حاضر در محل و سعی در بیان دلایل حرکات اعتراضی، حفظ خونسردی و آرامش و در صورت لزوم، سکوت،  سکوتی که در پاره‌ای مواقع اثری بیش از فریاد دارد … همه و همه می‌تواند منجر به روشن‌گری بیشتر و در نتیجه ‌همراهی بیش از پیش از پیش دیگران با جنبش  شود. کاری که در مقابل سالن محل برگزاری کنسرت صورت گرفت و حضور افرادی از کشور میزبان،  در بین سبزها، این مساله را نمایان ساخت.

+